Yetenek(siz)

“Yetenek(siz)”, tesadüfler sonucunda üstün zekâlı öğrencilerin okulunda kendini bulan ortalama başarıya sahip, yaramazlıklar yapan bir çocuğun hikâyesini anlatıyor. Eğitim anlayışımızı, başarıyı ölçme biçimimizi ve sınıflandırmalarımızı sorguluyor. Değerli bir birey olmak için üstün bir yeteneğin olmasının gerekmediğini, başarının yeteneklere göre belirlenemeyeceğini vurguluyor. Çocuklarınızı yüreklendiren bir kitap

Hikâyeminizin kahramanı Donovan Curtis, hareketli, muzip bir çocuk. Şakalarıyla tüm okula ve ailesine yaka silktiren Donovan, kendisinin oldukça yeteneksiz olduğuna inanıyor. Yaşanan her tuhaf olayın altından Donovan çıkıyor. Oysa Donovan beceriksiz, tembel bir çocuk değil, sadece çocukluğunu yaşayarak keşfedilmeyi, fark edilmeyi bekliyor.

Atlas heykelinin taşıdığı bronz kürenin düşmesine neden olup okulun spor salonunu mahveden Donovan bu olaydan sonra okuldan atılmayı beklerken aldığı bir mektup bir anda hayatını değiştirir. Üstün Eğitim Akademisi’ne kabul edilmiştir!

“İçimden bir ses ‘Boş versene! Hayatta olmaz! Üstün yetenekliler programında on dakika bile dayanamazsın! Şu dünyada senden yeteneksiz bir kişi daha yok’ dedi.”

Donovan Üstün Yetenekliler Okulunun ilk gününde, dilini donmuş tel örgülere yapıştırdığı ilkokul arkadaşıyla karşılaşır. Robot yarışmalarına katılacak olan sınıftaki öğrencilerin tek ihtiyacı normal bir ekip arkadaşıdır. IQ’su normalin çok üstünde olan ama insanlarla iletişim kuramayan Noah, galaksi keşfetmiş ama dolabın kilidini bile açamayan Jacey, araba parçalarını gözü kapalı birleştirebilen ama yemekhanede sıraya girmeyen Latrell’in takımına, sıradan bir çocuk olan Donovan ne katabilir?

Üç senedir Beyin Fırtınası takımına yenilerek ikinci oldukları için, Donovan’ın robotik takımına girmesi heyecan yaratır. Donovan’ın derslerinde vasat olduğunu fark eden öğretmenleri onun güçlü yanlarını keşfetmeye çalışırlar. Belki de Donovan üstün zekâlı çocukların sahip olamadıkları bir yeteneğe sahiptir. Bu noktada, kitap, çocuklarınıza “sizden farklı olanların, size katabileceklerini” anlatıyor.

“Hipotez: Her şeyin üstün yeteneklilerin standartlarına göre ölçülmesi gerekmez.”

Donovan’ın yanlışlıkla girdiği Üstün Eğitim Akademisi’nde kalabilmesinin tek yolu, üstün yetenekliymiş gibi davranmasıdır. Yaratıcılığa açık, eşitlikçi bir eğitim sisteminin içinde kendini bulan Donovan, eski okuluna geri dönmemek için daha önce anlayamadığı derslerini bir anda anlamaya başlar. Kitap, çocuk eğitiminde normalin ne olduğunu sorguluyor. Fazla sorumluluk yüklediğimiz çocuklarımızın, çocuk gibi yaşayamadıklarında neler olabileceğini eğlenceli ve akıcı bir hikâye ile anlatıyor.

Çocuklar arasındaki dayanışmadan, güven ve adalet duygusundan beslenen kitap, yetişkinlerin çocukların hayatında yarattığı fazlalık ve eksikliklerden bahsediyor. Üstün zekâlı çocuklar ‘normal’ olamamaktan şikâyet ederken, ‘ortalama’ çocuklar aile desteğinin yoksunluğundan yakınıyorlar. Donovan’ın ise iki farklı eğitim sistemini de görmüş bir çocuk olarak düşünceleri, algısı çok daha farklı. Yetenek(siz), eğitim sisteminin çocuklar üzerindeki etkisini yine çocukların gözünden anlatıyor. 

Kitapta olaylar her karakterin gözünden, birinci ağızdan anlatılıyor. Çocuklarınız her bölümde başka birinin bakış açısından hikâyeyi dinliyor. “Yetenek(siz)”, bazı özellikleri ön plana çıkarılan çocuklarla, keşfedilmeyi bekleyen çocukların birbirlerinden beslenmelerini anlatan harika bir kitap. Yeteneksizliğinden yakınan çocuklar, “Yetenek(siz)”i çok sevecek, özgüvenleri artacak, kendilerini keşfetmek için cesaretlenecekler. Bir çocuk ne ister? Sürekli başarmak için eğitim mi, yoksa çocukluğunu yaşayıp eğlenirken öğrenmek mi? Çocuğunuzun bu konudaki fikrini öğrenmek ister misiniz?

Gordon Korman’ın “Yetenek(siz)” kitabını indirimli fiyat ve avantajlı kargo seçeneği ile hemen satın almak için tıklayın.